به نام خداوندی که مهر را افرید

ای کاش می توانستیم تمام وجود خود را یکسره چون شمعی سوزان در پای معشوق

 فرو ریزیم تا جهانی بداند که عشق کدام است وعاشق کیست؟

ای کاش انچه بر دل بود بر لب داشتیم که مهر شعری ناسروده است که سرود

مهر را مهر ورزان ومهرجویان توانند ستود

دفترمان سرتاسر دل نوشته هایی از اعماق وجودمان بود که بر سطر سطرش

شبنم می نشست

اینک به پایان رسید این دفتر اما همچنان دل نوشتهایم باقی ست وجریان دارد

این وبلاگ عمرش به پایان رسید وسلام پایانی مرا بپذیرید

حلالم کنید

التماس دعا

یاعلی

می خوام یه گله کنم از جوونا،جوونایی که جوانی کردن و شادی کردن رو توی اهنگ و رقص و

پاس کردن درسا می بینند.جوون هایی که از تنبلی وضو نمی گیرندو بهونه ی ارایش و وقت نداشتن

می گیرند وتنها چیز برای کلاس گذاشتن جلوی همدیگرو داشتن دوست پسر یا بلعکس می دونند

ای کاش یکی بهشون می گفت زندگی مد،لباس و تیپ وخریدکردن نیست که تمام روز آواره ی

خیابان های شلوغ بشی واز این بوتیک به اون بوتیک بری و دهن به دهن شدن با هزار نفر نیست

زندگی تیکه انداختن دختروپسرها نیست یا دور هم جمع شدن وحرف بیهوده زدن نیست زندگی

غهغه هاو خوشی های زود گذر نیست .ای کاش می دونستم که چطوری میشه بهشون ثابت کرد

همه چیز رفیق و smsوbluetoothومسخر بازی نیست.                                                       

وقتی یاد بعضی صحنه ها می افتم قلبم به درد می یادصحنه ای که چندتا جوون به ظاهر خوش

روی صندلی های دانشگاه نشستندوشروع به چرت وپرت گفتن می کنند ودر کنارش صدای اذان

می یادو خیلی راخت بی توجهی می کنندو محل نمی ذارن یا ای کاش نمی شنیدم که می گفتن

از کجا معلوم قران رو خدا گفته؟                                                                           

همه این ها سرچشمه ی برخی چیزهاست بعضی کسانی که حواسشون نیست در چه جایگاهی

هستند وچی می گم وبعد ها چه تاثیری ان حرف به ظاهر ساده می گذاره مثل یه معلم که گفت

(مهم نیست ادمها به چه نحوی خدارو سپاس می گن یا چطوی با خدا حرف می زنند

مهم اینکه دلشون پاک باشه و........)که من خجالت می کشم بازگو کنم               بگذریم

وقتی یه فرهنگی اینطور صحبت کنه یه کسی که الگو هست چه توقعی از شاگرد هاش ست

که یه رفتاری نکنند  از اون طرف پیش نماز مسجد پشت بلندگو بین دونماز با ناراحتی بگه

(من واقعا اذیت می شم وقتی از کنار مدارس یا دانشگاها رد می شوم زیزا برخی بچه ها

حرفهایی می زنند که............)دیگه نتونستند حرفشونو ادامه بدن وبغضشون گرفت

آخه چرا؟چرا در یک مملکت اسلامی که بیشترین جمعیت  انرا جوونها تشکیل می دن

باید اینطور باشه؟ وچرا جوون های ما افکارشون باید اینقدر سطحی باشه که با

چرندیات ماهواره ها خیلی سریع رنگ عوض کنه؟ چرا؟؟؟؟؟

وسلام

البته بحث طولانی اما این فقط یه تلنگربود همین و

می دونم متن ضعیفی وجمله بندی خوبی نداره شما به بزرگواری خودتون ببخشید

ووظیفه ای در مقابل خودم احساس کردم امیدوارم مورد تایید دوستان

قرار بگیره.

یاعلی

سلام پایانی.......
یه گله...........
دل نوشته ای فقط برای خدا......
چی بگم....
به نام تنها پناهده اشفتگان دیار سرنوشت
[عناوین آرشیوشده]