صدای پای ترنم...

نویسنده: محمدرضا محمدی

سه شنبه 87/1/13 ساعت 12:13 عصر

به نام تنها پناهده اشفتگان دیار سرنوشت

مرا در بیستون بر خاک بسپارید تا شبها غم بی هم زبانی را برای کوهکن گویم.

بگویم عاشقم،دیوانه ام،بی همدمم، مستم،نمی دانم کدامین حال وروز خویش را گویم

تو می ایی به بالینم ومی امدم که در خاکم خوش امد گویمت اما در اغوش کفن کویم

ودر اخر فریاد خواهی زد

خدایا عاشقت

دیوانت ونیازمندت هستم

هم اکنون به قلبم بیا

ومی دانم انجا که تو هستی سبز است سبزتر از هر جایی ست

نظرات دیگران ( )

< 1 2 3

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

درباره من

محمدرضا محمدی
به خونید متن هارو می فهمید.....

لوگوی وبلاگ

مطالب بایگانی شده

لوگوی دوستان من

اشتراک در وبلاگ